Maandag, 7 mei. Kato Gatzea. Vandaag zijn we precies een week onderweg met de groep en dat is een mijlpaal. Vanaf Apeldoorn hebben we vanaf 21 april bijna 2900 km afgelegd, waarvan overigens bijna 1500 km voor het aanrijden naar Duga Resa. Dus eigenlijk zijn we nog maar pas onderweg en wat hebben we al veel gedaan en veel gezien en wat hebben we toch altijd goed weer gehad.
We kennen nu bijna iedereen van de groep en dat voelt dan ook wel weer goed. Vannacht heeft 't weer flink geregend en ook nog een groot deel van de morgen, het hele terrein is sompig maar de middag is weer zonnig en het warmt al weer een beetje op. De ellende met de caravan zijn we al wel te boven maar we verbazen ons nog steeds over hoe dat zomaar kon gebeuren.
Bijna iedereen houdt een rustdag en dat mag ook wel na alle prettige inspanningen van de afgelopen dagen. Een aantal deelnemers gaan met de bus naar de stad maar zijn om één uur weer terug, in de stad gaat bijna alles dicht tot vijf uur vanavond. In de afleveringen van "We zijn er bijna" zijn er altijd mensen - bijna uitsluitend mannen - die hun caravan of camper gaan wassen. Nou hier is nog zo'n peer, ook ik heb vandaag het ergste vuil een beetje van de voorkant gewassen. Dus dan weet je 't maar.
Morgen gaan we met een bus-excursie door/over het schiereiland Pílio, een lange tijd vergeten gebied in Griekenland en daarom nog erg mooi (staat in een boekje). Morgen gaan we 't zien, ofschoon ik persoonlijk niet zo van de busreizen over de bergen ben, soms zit je - achterin de bus - boven de afgrond, nou niet mijn favoriet. Morgen zal je 't weten. Voor nu, welterusten.

Dinsdag, 8 mei. Kato Gatzea. Vandaag hebben we de grote excursie over/door het Pílio gebergte. De streek produceert vooral olijven, appels, peren, kersen en perzikken. Vanaf Kato Gatzea gaat het al snel de bergen in en via Athanassios slingeren wij omhoog over talloze haarspelbochten naar het bergdorpje Tsagkaráda. Hier is een oude kerk naast een bijna 1000 jaar oude plataan - de oudste in Griekenland - en een leuke oude wasplaats. We genieten op een terras van een heerlijke kop koffie - maar de mw. van het café was wel een beetje overdonderd toen er 43 koffie-drinkers op haar stoep stonden. Gelukkig bleef iedereen geduldig wachten. Na de koffie ging de reis opnieuw over tientallen haarspeld-bochten en bezoeken we een oud kerkje waar de priester ons vanalles uit legt over de afbeeldingen in het kerkje. Daarna naar Agios Joánnis - aan de zee - waar we de lunch konden gebruiken. Het stadje heeft de mooiste stranden van Pílio. Het weer was hier lekker warm terwijl het boven in de bergen best fris was. Velen gebruiken de lunch in één van de vele restaurants, wij genieten van een wandeling door het stadje en zonnen aan het strand. Na de lunch weer over de bergen via Kissos naar Makrinitsa waar iedereen wel wat aankopen heeft gedaan, bergthee was erg in trek. Op een terras bestellen we ook bergthee en het is best heel lekker. Terug naar de bus nemen velen nog een ijsje en dan kan de laatste etappe beginnen.
Het was een heel leuke en leerzame dag. Niet overmeld mag blijven dat onze Griekse reisleidster Coby uit Harlingen kwam, inmiddels hier 17 jaar woont en prima uitleg heeft gegeven over het leven hier op dit schiereiland Pílio.
Maar ook het werk van de chauffeur verdient bewondering, op deze echt niet heel brede wegen manouvreert hij de grote bus met groot gemak en verliest zijn geduld niet wanneer er ergens weer een lastige situatie is door geparkeerde auto's, brede tegenliggers of pionnen op de weg.

Woensdag, 9 mei. Kato Gatzea. Wat gaan we doen, de was, zoals heel veel op dit moment of gaan we naar Volos? Het wordt Volos, een provincie hoofdstad met 200.000 inwoners en de derde haven van Griekenland. Na een slingerend ritje door wat dorpjes komen we al snel in de binnenstad van Volos. Maar ja parkeren dat is een ander verhaal. We rijden een aantal straten door maar overal staat het links en rechts vol met auto's, dan, de voorzieningheid is met ons, vlak naast de kerk, tegenover een koffie-tentje is een plaatsje, precies genoeg. Dus eerst de verslaving even wegwerken met een kopje koffie. Het is heerlijk, met een kannetje heet water erbij, twee koekjes en een glas fris water, heerlijk. We laten de auto staan en gaan eerst maar naar de kerk Agios Kontantinos. De kerk lijkt best nieuw maar het interieur voldoet aan de verwachtingen van deze Oosters Othodoxe Kerk. De kerk - en dat is ook weer bijzonder - staat aan een baai waar ook de plezierjachten liggen en iets verderop de vrachtschepen komen. We maken een lange wandeling over de boulevard - de zon schijnt fel, even smeren - en komen langs talloze terrassen rechts en bootjes links. Op de kaart staat ook een 'bijzonder' gebouw, het blijkt het gemeentehuis te zijn waar een foto-expositie is. We gaan naar binnen, maar waar in elk restaurant prima Engels gesproken wordt, is dat in het gemeentehuis niet zo, tja, andere bezoekers. De receptioniste gaat wanhopig bellen, op zoek naar iemand die wel Engels spreekt, die wordt niet gevonden. Maar dat we voor de foto-tentoonstelling komen is nu wel duidelijk en we worden naar een gallerij gebracht waar de foto's hangen. Het blijkt te gaan over foto's van rond 1900 tot 1918, foto's van een stad in ontwikkeling.
We gaan op zoek naar een bakkertje en vinden er al snel een, op de stoep van "Intersport" genieten wij van ons broodje, onwetend dat 50 meter verder een klein parkje is met bankjes. Ach het zou wat. In het hart van de stad, midden in een winkelstraat staat de Agios Nikolaos kerk, ook die wordt natuurlijk bezocht. De dames achter de 'koop-waar' zijn erg aardig en al snel hebben ze ons wat verkocht. Ach het zou wat. We doen nog een paar boodschappen bij een heel kleine supermarkt - midden in de winkelstraat - en dan gaan we ingeblikt naar de car.
Het is nog steeds schitterend weer en terwijl Emmie leest op onze 'gemakkelijke' stoel bij de caravan, neem ik een zonne- en een zee-bad aan het strand. Als ik het strand op loop zit daar zo'n beetje de helft van ons reisgezelschap, tja, toch maar een 'metertje' verderop.
We hoeven vanavond niet te koken, we hebben een Grieks diner en daarna komt een dansgroep ons een flink aantal dansen uit Griekenland vertonen. Het eten is prima maar wel erg veel - vindt iedereen. Bij de dans maakt natuurlijk de Sirtaki de meeste indruk en misschien plengt iemand wel een traantje. Het is al elf uur als we terug in de car zijn. Welterusten - als je nog niet slaapt.

Donderdag, 10 mei. Kato Gatzea. Bijna iedereen heeft gister dus de was gedaan, vandaag draaien wij een was, een trommel vol. Ophangen, wat handwas, even in de centrifuge van buurman Piet en ook hangen maar - waar.... alles is vol.
Na de lunch gaan we naar Milina, zo'n 20 km verder op het schiereiland. Waar de weg hoog over de bergen gaat schieten wij een paadje in naar Afyssos. Het wordt al smaller en smaller, het is aan het water en overal staan kleine cafeetjes, restaurants en kleine hotels. Tja, mooie kust, dicht aan het water maar hoe kom je er op om hier heen te gaan? De weg wordt nog smaller en bij Lefokastro krijgen we zo'n stijle helling omhoog dat alles wat achterin de auto zit, naar achteren glijdt. Hebben wij dat weer. We komen in Argalasti waar we even een wandeling maken, een leuk dorpsplein maar dat is dan ook alles. Hier wonen, neen, schudden we allebei.
Milina is een leuk plaatsje aan de zee, hier en daar dobbert een bootje en de mensen maken hun 'nering' gereed voor een mooie toeristische zomer. Wij kiezen voor een kopje thee en dan weer terug, een rondje rijden is er hier niet bij.
Als we op de camping aankomen heeft het hier geplenst, alles is nat en overal staan plasjes water. Nog ver in de namiddag blijft het regenen en donderen. Morgen gaan we naar een camping in de buurt van Delphi. We houden u op de hoogte.
EN DAN NOG Wat vinden we van de camping? Over deze camping niets dan lof, voor de vriendelijke mevrouw, voor het sanitair, het restaurant en het kleine winkeltje. De plaatsen waar we stonden waren wat te klein voor een caravan met een auto, voor een camper is het prima.

Vrijdag, 11 mei. Naar Delphi. Op een reisdag wil je natuurlijk niet te laat opstaan maar erg gemakkelijk is dat niet. Om kwart voor acht - de wekker is nog net niet gegaan - toch maar er uit. Bijna iedereen heeft al gedouched, bijna iedereen is al bezig met zijn ontbijt of met het 'inpakken' van de camper of caravan. Het is al lang half negen geweest als wij dan ook de boel gaan opruimen. Dakluiken dicht, tafel omlaag, alles van de keuken in de kastjes, elektra er af, koelkast op accu, afvalwater wegbrengen, pootjes omhoog draaien - dank aan buurman Ben, mover inschakelen, de auto gereed zetten, voorzichtig tussen alle olijfbomen door manouvreren, aanhaken, neuswiel omhoog, bekabeling vastmaken (anwb) en dan rijden maar, o ja, de spiegels nog....
De reis gaat eerst door wat dorpjes, dan over de ringweg van Volos en dan naar de snelweg naar Athene. Het verkeers-knooppunt is dicht en dus omrijden. Maar dan toch, op weg naar Delphi. We kiezen voor de toeristische route, via Farsale, Lamia en Amfissa. We hadden ook over de snelweg gekund maar ja we zijn hier om ook wat van het land te zien. De reis verloopt voorspoedig en dus koffie, maar waar? Dan een benzine- station, ja en zo te zien hebben ze ook koffie, er staat Kabe op het bord. Nog voordat we binnen zijn stoppen er drie camper collega's die willen tanken maar er is een storing in de elektra dus zullen ze elders moeten tanken. De man vraagt koffie frappé of Griekse koffie. Wij willen warme dus Griekse. Dan pakt de man twee kleine campinggas brandertjes en begint in heel kleine potjes koffie te zetten. Wat moet dat worden. Nou het resultaat is verbluffend, nog niet eerder hadden we zulke lekkere koffie.
Met de drie campers achter ons vervolgen we de route, wij voorop maar een rondje om de kerk lost dat wel op, wij rechtsaf, zij rechtdoor. De kerk is best groot maar niet echt bijzonder, helaas ook dicht. Als we weer verder willen rijden blijkt dat er op het eind van de weg een hek staat. Nou 400 m achteruit met de caravan is ook weer wat. Dan komt er een oud mannetje aanlopen, hij zat op een bankje bij de kerk, hij zwaait en wenkt ons hem te volgen, vertrouwen wij dat? We gaan achter hem aan en aan het eind van de straat tilt hij het hek er uit. Het lukt hem niet alleen dus help ik even maar dan kunnen we er door. Weer vrienden voor het leven.
In Farsale zien we plotseling een Lidl, dus, toch maar even wat boodschappen doen, wat in de vriezer, wat fruit, wat spa-water en brood natuurlijk. Zo dan kunnen we weer een paar dagen vooruit. In de Lidl komen we opnieuw reisgenoten tegen, altijd leuk dat soort spontane momenten.
Het is inmiddels kwart over twaalf geworden en als we dan midden in een dorpje een plein voor de kerk zien zetten we snel de car neer, zoeken een plekje uit de zon en lunchpauze.
De natuur hier is echt schitterend, moeilijk om te beschrijven maar ook moeilijk om goed op de foto te zetten, zeker vanuit een rijdende auto. Veel plaatsen om even te stoppen zijn er niet, als ik dan een zie en er in wil rijden, valt me ineens op dat de parkeerstrook ruim 20 cm lager is dan de weg. Nog net kan ik me corrigeren en de weg houden, dat had heel slecht kunnen uitpakken.
Uiteindelijk,voorbij Amfissa lukt het dan om een parkeerplek te vinden, een prullenbak of afvalbak is er niet maar dat is hier ook niet nodig, de Griek gooit 't gewoon in de berm.
Het is kwart over vier als we de camping bereiken, we zijn de laatste. Heerlijk, wij hebben maximaal genoten van de omgeving en de reis. Als we om vijf uur reisbespreking hebben vraag ik of we deze bespreking om half zes kunnen hebben zodat we nog meer tijd hebben om ergens te stoppen en een hapje of drankje te nemen. Een ruime meerderheid stemt hier mee in.
Morgen naar de archeologische opgravingen in Delphi, verzamelen om vijf voor acht, rijden om acht uur, rondleiding om half negen. Nou tot morgen dan maar.

Zaterdag, 12 mei. Delphi. Om kwart voor zeven opgestaan, douchen - ik ben één van de eersten - aankleden, ontbijt en klaar voor de excursie naar het museum en de archeologische opgravingen in Delphi. In optocht gaan we deze keer - in eigen auto - naar het museum, iedereen neemt een 'camper-paar' mee in de auto, handig. Om half negen zijn we er al, de kassa is nog maar net open, wij zijn de eersten. Dan belt de mw. de gids, ze komt 5 minuten later - dat wordt dus een kwartier. We kopen alvast kaartjes, de 65-plussers krijgen maar liefst 6 euro korting op de 12 euro entree-prijs. Dan is de gids er en kunnen we naar binnen. De grote zaal, talloze spullen die gevonden zijn bij de opgravingen - die in 1892 begonnen zijn.
Maar wat is er in Delphi dan eigenlijk? Delphi was in de Griekse oudheid (meer dan 600 jaar v.C.) het centrum van de wereld er zetelde het Orakel van Delphi en er was de tempel van Apollo, een theater en diverse schathuizen met gaven die de grote steden schonken bij een overwinning. Het Orakel werd vaak om raad gevraagd waar het om oorlogen ging, moest die strijd wel aangegaan worden, wat was de kans op overwinning. Een vrouw zat op een driepoot en kraamde allerlij onzin uit dat door een hoge priester vertaald werd, meestal dubbelzinnig zodat je eigenlijk nog niks wist, wel handig natuurlijk.
Het zijn vooral stenen voorwerpen en stenen afbeeldingen van strijd, krijgers en goden. Er was één bronzen beeld van een wagenmenner die de Pytische-spelen had gewonnen. De gids vertelt vanalles maar helaas alleen in het Engels. Het is maar goed dat wij zo vroeg gekomen zijn want een uur later krioelt het van de groepen met hun gidsen die overal door het museum lopen.
Na een kopje koffie op een terras gaan we naar de opgravingen: de tempel van Apollo, het theater en een Romijnse gallerij. Het is twaalf uur als we 'verklaren' dat we alles gezien hebben. Nou maar een boek kopen en alles nog maar eens rustig nalezen over die Griekse Apollo enz.
Vanmiddag hebben we vrij, ook een heerlijk gevoel en na de lunch lig ik al snel bij het zwembad in het zonnetje, ik wordt wakker van iemand die in het bad springt. Nou hebben we dat ook weer gehad.
Na de thee gaan we nog even naar het dorpje Grissa 'beneden'. Mw. T. zal ons de weg wijzen, we rijden op de 'gewone' weg als mw.T. zegt linksaf. We schrikken, het gaat zeker 30% omlaag en even later "links af" maar dat is een weggetje dat zeker 40% omlaag gaat en niet breder is dan anderhalve meter. We kiezen voor rechtdoor en gaan zeker 35% omhoog en eindigen gelukkig weer op de 'gewone' weg. Die mw. T. is niet te vertrouwen. Het stadje is een warboel van straatjes we willen naar het kerkje met het blauwe dak, we zien het links-voor, we lopen er op af maar even later zien we het rechts-achter, zo vreemd als die straatjes lopen. Het is middagrust dus het hele dorp is uitgestorven, leeg. Na een half uur houden we het voor gezien en gaan terug naar de camping. Morgen weer een dag, daag.

Zondag, 13 mei. Delphi. Volgens het programma hebben we vandaag een vrije dag, dus naar eigen keuze te besteden. Wij willen het kooster Osiou Louka (Heilige Lucas) wel bezoeken en onderweg wat dorpjes bekijken. Hennie en Anke gaan met ons mee, ze hebben een camper en dat reist toch wat minder gemakkelijk door de kleine straatjes van Griekenland. We vertrekken om tien uur, we komen - net als gisteren - eerst door Delphi, als we Delphi uit rijden zien we een leuk terras met uitzicht over de vallei tussen de bergen (nou ja een vallei ligt per definitie tussen de bergen en deze dus ook, 't is maar dat je 't weet). We raken de auto gemakkelijk kwijt en al snel hebben we een kop heerlijke koffie. Het volgende dorpje is Arachova, het is een beetje toeristisch en erg druk want alle winkels zijn open. Het dorpje staat bekend om z'n (geiten)kazen. Als er een auto wegrijdt hebben wij een parkeerplaatsje, want het is overal overvol. We maken een wandeling helemaal door het dorpje, er is echt vanalles te koop, bijna koopt Hennie een muts van vossenbont, maar ja daar kun je niet mee thuis komen. We gaan nu door naar ons hoofddoel, het klooster van de Heilige Lucas. Er is voldoende parkeerplaats, de entree is gratis en onze korte broeken zijn niet te kort. Het is een groot klooster met meerdere kerkgebouwen, een stal en natuurlijk verblijfplaatsen voor de kloosterlingen. Het is ons niet duidelijk of er ook nonnen waren of alleen maar broeders. Wij zien echter alleen maar mannen met baarden in lange zwarte jurken. We gaan terug via Distomo waar we in een prima restaurant een broodjes-lunch kunnen krijgen. Daarna gaan we richting Itea maar onderweg zien we een bordje Beach en dus afslaan. Het blijkt een niet onaardig strandje te zijn met hier en daar iets wat een parasol moet voorstellen. Er is echter nergens een restaurantje of cafeetje te zien. We gaan door naar Itea waar we al snel een bar vinden aan de 'boulevard' een prachtig plekje met een strand. Na een drankje is het tijd om terug te gaan naar de camping want vanavond om zeven uur hebben we een gezamenlijk etentje - wel op eigen kosten deze keer. Welterusten voor straks. Morgen naar Athene.
EN DAN NOG Wat vinden we van de camping? Deze camping is prima, ruime plaatsen, klein winkeltje, goed restaurant, zwembad, prima sanitair en veel plaatsen met een schitterend uitzicht over de vallei. Voor de reisgenoten met een schotel is het echter wel lastig deze gericht te krijgen door de vele bomen.

Naar de volgende week.

Terug naar Griekenland reis

Terug naar Gerritsma-site